اندیشکده هادسون و بخش افغانستان(۱۳)

۲۷ آذر(قوس)۱۴۰۱-۲۰۲۲/۱۲/۱۸

هرمان کان، مکس سینگر و اسکار روبهوزن اندیشکده هادسون را در سال ۱۹۶۱ تاسیس کردند. این اندیشکده  ماموریت خود را برروی موضوعاتی که چندان متعارف نبود قرار دارد. به طوری که در همین راستا، با کاهش بودجه برای تحقیقات نظامی، شروع به بررسی مسائل داخلی، اجتماعی و اقتصادی کردند. این تلاش ها کتاب هایی مانند «آینده فلج شده کودکان ما» اثر فرانک آرمبراستر را تولید کرد که ناکامی های سیستم آموزشی آمریکا را مدت ها قبل از تبدیل شدن آن به یک نگرانی عمومی  مورد بررسی قرار دارد. این اندیشکده سپس با جذب تحلیلگران متنوع پژوهشی و بانفوذ دامنه فعالیت خود را گسترش داد. در سال ۲۰۰۴ این موسسه فعالیت خود را از واشنگتن ادامه داد تا تحقیقات خود را برروی مسائل سیاست خارجی و امنیت ملی متمرکز کند.

اندیشکده هادسون پیرامون موضوعات مختلفی مانند امنیت، انرژی، سیاست خارجی، حقوق بشر، تکنولوژی، تجارت و سیاست داخلی بحث می کند. همچنین، موضوعات و مسائل بخش های مختلف مناطق جهان مانند، آمریکا، آفریقا، هندوپاسیفیک، اروپا، خاورمیانه و جنوب آسیا در دستور کار این اندیشکده قرار دارد. علاوه بر این اندیشکده مراکز سیاست گذاری مختلف دارد. مانند مرکز سیاست گذاری چین، کرسی ژاپن، مرکز مفاهیم و فناوری دفاعی، مرکز آزادی های مذهبی،  مرکز اروپا و آسیا، نهاد مطالعات سیاسی هادسون، ابتکار در امنیت انرژی آمریکا، روندهای ایدئولوژی اسلام گرایانه.همچنین، این اندیشکده شامل بخش های دیگری مانند تحقیق و تحلیل، رویدادها است که در قالب های گوناگون مسائل جهان را مورد مطالعه قرار می دهد.

افغانستان در اندیشکده هادسون

اما موضوع افغانستان و نقش ایالات متحده در دو دهه جنگ این کشور و تحولات این سرزمین بخشی از مطالعات حوزه جنوب آسیا اندیشکده هادسون را شامل می شود. در این بخش تحولات افغانستان به قلم کارشناسان مختلف و در قالب گزارش، مقاله، یادداشت، تجزیه و تحلیل و گفت و گو مورد بررسی قرار می گیرد. در این بخش از اندیشکده کارشناسان برجسته ای حضور دارند. اریک براون، یکی از همکاران ارشد موسسه هادسون است که در آنجا در مورد مسائل آسیایی و خاورمیانه، امنیت و توسعه بین المللی، آینده ژئوپلتیک های جایگزین و دیپلماسی و استراتژی ایالات متحده مطالعه می کند.

حسین حقانی، از دیگر کارشناسان این بخش است. او عضو ارشد موسسه هادسون و یکی از تحلیلگران بخش جنوب آسیا هادسون است. وی از سال ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۱ به عنوان سفیر پاکستان در ایالات متحده خدمت کرد. او همچنین کارشناس جنبش های اسلام گرای رادیکال است. در نتیجه از او مقالات و تجزیه و تحلیل های بسیاری پیرامون پاکستان و افغانستان در اندیشکده هادسون وجود دارد.

آپانا پانده از دیگر پژوهشگران موسسه هادسون و بخش جنوب آسیا است که تز دکترای خود را در مورد سیاست خارجی پاکستان نوشت. موضوعات اصلی مورد علاقه او در بخش تحقیق آسیای جنوبی با تمرکز ویژه بر هند، پاکستان، افغانستان و سیاست خارجی و امنیت است.

 در ادامه یکی از آخرین یادداشت های این اندیشکده به قلم لوک کافی که از اعضای ارشد هادسون و بخش افغانستان است آمده که در وب سایت عرب نیوز نیز منتشر شده است. او در این اندیشکده مسائل امنیت ملی و سیاست خارجی را با تمرکز بر اروپا، اوراسیا، ناتو و روابط فراآتلانتیک تحلیل می کند. او پیش از این مدیر مرکز مطالعات سیاست خارجی آلیسون در بنیاد هریتج بود که در این سمت سرپرستی و مدیریت تیمی را برعهده داشت که بیشتر سیاست خارجی و امور بین الملل هریتج را پوشش می داد. ازجمله وظایف او کمک به شکل دادن به سیاست دفاعی بریتانیا در رابطه با امنیت فراآتلانتیک، ناتو، خاورمیانه و افغانستان بود. او در سال ۲۰۰۵ به مدت یک سال به افغانستان اعزام شد و نشان ستاره برنز دریافت کرد.

جهان باید حمایت خود را از مخالفان افغان نشان دهد

 در یادداشت با اشاره به کنفرانس امنیتی هرات به این مسئله می پردازد که باید از جبهه مقاومت ملی به رهبری احمدمسعود به عنوان تنها مرکز مخالف معتبر طالبان حمایت شود.

یک کنفرانس بزرگ بین المللی به نام گفتگوی امنیتی هرات در هفته های گذشته در شهر دوشنبه تاجیکستان برگزار شد. این رویداد سیاست گذاران و تحلیلگران را از سراسر جهان گردهم آورد تا در مورد وضعیت افغانستان و منطقه گفتگو کنند. در این میان سخنران اصلی و مهمان ویژه این نشست احمد مسعود رهبر جبهه مقاومت ملی افغانستان بود. اما این کنفرانس به طور کلی به دو دلیل مهم بود. نخست آنکه به طور غیررسمی ادامه گردهمایی رهبران اپوزیسیون افغانستان تلقی می شد که در ماه اکتبر در وین برگزار شد. این نشست این واقعیت را نشان داد که اکثر شرکت کنندگان که در نشستی در وین حضور داشتند در کمترن زمان در دوشنبه یکدیگر را ملاقات کردند که نشان می دهد، جناح های مختلف مخالف طالبان در مسیر شروع به هماهنگی اقدامات خود قدم برداشته اند. در این میان،  به نظر می رسد مسعود به عنوان یک رهبر درحال ظهور ائتلاف گسترده ای از گروه های مخالف ضدطالبان، شناخته شده است.

دوم دلیل اهمیت این نشست که شاید مهم تر از دلیل نخست باشد، حضور کاردار ماموریت ایالات متحده در افغانستان(که در حال حاضر در دوحه قطر مستقر است) کارن دکر بود. این امر نشان می دهد که حداقل این سطح از مشارکت رسمی دولت ایالات متحده نشان می دهد که واشنگتن براین باور رسیده است که وقت آن رسیده است که به اعضای مخالفان ضدطالبان گوش فرا دهد، یا حتی به طور ضمنی با آنها درگیر شود. گفت و گوی امنیتی هرات در زمانی برگزار شد که وضعیت در افغانستان رو به وخامت بود. به طور مثال، همزمان با برگزاری کنفرانس در دوشنبه، در استان سمنگان افغانستان، انفجاری در مدرسه ای رخ داد که ۱۷ کشته و ۲۶ زخمی برجای گذاشت. هیچ گروهی مسئولیت این حمله اخیر را برعهده نگرفته است. با این حال همه نشانه ها به سوی داعش است. این درحالی است که طالبان وعده ثبات و امنیت را دادند. با این وجود، از زمانی که سال گذشته به قدرت رسیدند، آنها نتوانستند به چرخه خشونت که بیش از ۴۰ سال است افغانستان را گرفتار کرده پایان دهند.  به طوری که در سال گذشته، چندین حمله گسترده با تلفات جمعی علیه اهداف غیرنظامی در سراسر کشور انجام شد. از طرف دیگر، القاعده و سایر گروه های تروریستی فراملی اکنون به طور آشکار در افغانستان فعالیت می کنند. در ماه ژوئن، ایمن الظواهری رهبر القاعده درحالی که در قلب کابل زندگی می کرد درحمله هواپیماهای بدون سرنشین آمریکا کشته شد. اما به طور کلی فقدان امنیت در سراسر کشور به دلیل ترکیبی از بی کفایتی و پراکندگی طالبان است. در حالی که رهبری طالبان اکنون تقسیم شده و این گروه همچنین دریافته است که رهبری یک گروه شورشی در سایه بسیار آسان تر از اداره یک کشور است.

اما تنها وضعیت امنیت داخلی نیست که نگران کننده است. در سال گذشته نیز درگیری های مرزی میان نیروهای امنیتی طالبان و پاکستان و نیروهای امنیتی طالبان و ازبکستان رخ داده است. اما این فقط وضعیت امنیتی نیست که برای افغان ها نگران کننده است. افغانستان برای زمستان آتی آمادگی چندانی ندارد. تدارکات پزشکی کم است. به گونه ای که یکی از نمایندگان کمیته بین المللی صلیب سرخ در این مورد گفت: خانواده های افغان با یک معضل وحشتناک رو به رو هستند: غذا و گرما. چراکه هیچ افغانی نمی تواند هیچ یک را داشته باشند. در این میان، وضعیت زنان و گروه های اقلیت در افغانستان حتی بدتر است. چنانچه که هزاره ها، یک گروه اقلیت شیعه با سابقه طولانی در مورد آزار و اذیت قرار گرفتن، همواره هدف حملات طالبان و داعش بوده است. در همین حال، دختران هنوز اجازه ورود به کلاس های درس را ندارند. در حالی که بسیاری در جامعه بین المللی به شکل ساده لوحانه ای امیدوار بودند که طالبان جدید با طالبان قبلی متفاوت است. امری که اصلا اثبات نشده است. چراکه به نظر می رسد طالبانی که امروز مسئول افغانستان هستند به همان اندازه گذشتگان خود در دهه  ۱۹۹۰ هستند. تنها تفاوت امروز این است که اکثر اعضای جامعه بین المللی از اعتراف به چنین امری شرمنده هستند. بنابراین، به سادگی چشم خودرا برروی این وضعیت می بندند.

در این میان باید گفت که از زمان بازگشت طالبان به قدرت در سال گذشته، جبهه مقاومت ملی تنها گروه معتبری بوده که مایل به گرفتن سلاح در مخالفت با آنها بوده است. این گروه باوجود مشکلات و بدون هیچ حمایت بین المللی با طالبان می جنگند. در نتیجه، زمان آن فرارسیده است که این موضوع تغییر کند. یعنی برای شروع، نشست بعدی گروه های مختلف مخالف افغانستان باید در لندن، پاریس یا واشنگتن باشد. چراکه تاجیکستان ازنظر ژئوپلتیکی دروضعیت ناپایداری قرار دارد. قدرت های بزرگی مانند روسیه و چین مدام بر دوشنبه فشار می آورند. از طرف دیگر، طالبان انصارالله یک گروه افراطی تاجیک را با هدف سرنگونی دولت تاجیکستان، مسئول گشت زنی در مرز افغانستان با تاجیکستان کرده است. در هفته های گذشته درگیری های بزرگی بین تاجیکستان و قرقیزستان برسر اختلافات مرزی رخ داده است. بنابراین، اگر تاجیکستان بتواند اراده سیاسی میزبانی از چنین گردهمایی اپوزیسیون افغانستان را پیدا کند، تنها تنبلی یا سهل انگاری ژئوپلتیکی است که آمریکا را از این کار باز می دارد.

در حالی که طالبان به تجزیه ادامه می دهد، این احتمال وجود دارد که افغانستان وارد یک جنگ داخلی شود. درست مانند جنگی که در دهه ۱۹۹۰ با مراکز مختلف قدرت که بخش های مختلف کشور را کنترل می کنند، تجربه کرد. اما مانند اتحاد شمال در دهه ۱۹۹۰ جامعه بین المللی باید توجه خود را به جبهه مقاومت ملی آغاز کند. این در حالی است که جامعه جهانی به دلیل اقدامات دولت بایدن گزینه های سیاسی خوبی در افغانستان ندارد، باید در نظر بگیرد که چگونه از جبهه مقاومت ملی در این زمان خطرناک حمایت کند.همچنین این اندیشکده در همین رابطه در تاریخ ۷ دسامبر گفت و گویی با احمد مسعود رهبر جبهه مقاومت ملی داشته است.