تلاش برای یادگیری در میانه جنگ و باروت
نام مستند: آموختن اسکیت بورد در ساحه جنگ(اگر یک دختر باشید)
نام کارگردان:کارول دیزینگر
تهیه کننده:النا آندیچوا
مدت زمان:۳۹ دقیقه
محصول: کمپانی ایندی فیلم و گراین مریا
سال تولید:۲۰۱۷
فیلم آموختن اسکیت بورد در مناطق جنگی(اگر یک دختر باشید) به کارگردانی کارول دیزینگر نخستین فیلمی است که از کشور افغانستان موفق به دریافت جایزه اسکار ۲۰۲۰ شد. این مستند ۳۹ دقیقه ای به تصویرپردازی زندگی دخترانی می پردازد که در یکی از کمپ های بیجاشدگان در کابل زندگی می کنند و درحال یادگیری اسکیت هستند. نکته زیبای این مستند نشان دادن جنگیدن دختران به یادگیری ورزش در کنار درس خواندن است. مستند یادگیری اسکیت بورد در مناطق جنگی علاوه بر برنده شدن جایزه اسکار موفق به دریافت جایزه بفتا از انگلستان که جایزه معتبر در حوزه فیلمسازی است، نیز شد.
کارول دیزینگر کارگردان این مستند استاد دانشکده فیلم سازی دانشگاه نیویورک است و پیش از این نیز در سال ۲۰۱۰ مستند تحسین شده دیگری به نام اردوی پیروزی: افغانستان ساخت. خانم دیزینگر معتقد است که جنسیت او در ساختن هرچه بهتر این مستند به او کمک بسیار زیادی کرده است.
یادگیری اسکیت بورد در مناطق جنگی نخستین مستند درمورد افغانستان است که موفق به دریافت جایزه اسکار شده است. این مستند که به کارگردانی خانم دیزینگر و تهیه کنندگی النا اندیچوا ساخته شده است زندگی دخترانی را به تصویر میکشند که در یکی از محلههای فقیر نشین کابل و در آموزشگاهی به نام “اسکیتستان” علاوه بر آموختن درس در حال یادگیری اسیکت بورد هستند. در این مستند نشان می دهد که چگونه آموختن این ورزش به آنها جرئت و جسارت می بخشد و آنها را شجاع می کند. هدف اصلی این مستند ۳۹ دقیقه ای نشان دادن تلاش دختران افغان به یادگیری رشته ورزشی که کمتر به آن حداقل در بین قشر ضعیف توجه می شود،است. کارگردان این مستند در صحبت های خود درباره این اثر، گفت که: این فیلم، نامه عاشقانه من به دختران شجاع آن کشور(افغانستان) است. خانم دیزینگر در باره این مستند معتقد است که : آنان به دختران شجاعت را آموزش می دهند تا دستان خود را بلند کرده و بگویند که من اینجا هستم. من چیزی برای گفتن دارم. من فراشیبی را در پیش گرفتم. تلاش نکن جلو مرا بگیری! در این مستند تأثیرگذار می بینیم که چگونه دختران افغان برای فرار از روزمرگی خود، و فراموشی آتش و دود و انتحار در حال یادگیری این ورزش هستند. همچنین، در این مستند می بینیم که چگونه دخترانی که فقط می توانستند در محیط خانه باشند، حال در فضایی متفاوت تر درحال زندگی کردن هستند و روزنه ای از امید برای آنها ساخته شده است.
فیلم در آموزشگاه “اسکیتستان” که در سال ۲۰۰۸ توسط اسکیت باز استرالیایی در افغانستان راه اندازی شد، ساخته شده. هدف اصلی این آموزشگاه آموزش اسکیت بورد به کودکان افغان بوده که توانسته از زمان تاسیس تاکنون موفق به آموزش تعدد زیادی از کودکان افغان به ویژه دختران شود. این مستند به دلیل آنکه نخستین بار بود که فیلمی از افغانستان موفق به دریافت اسکار شده است با استقبال و اقبال زیادی رو به رو شد. هرچند در گذشته فیلم هایی از افغانستان در لیست نامزدهای جوایز اسکار وجود داشتند اما موفق به دریافت جوایز از این جشنواره معتبر بین المللی نشده بودند. این مستند متاثر کننده علاوه بر جایزه اسکار موفق به دریافت جایزه مستند کوتاه آکادمی فیلم بریتانیا(بفتا) نیز شد. درنهایت، این مستند توانست در هدف خود موفق عمل کند و زوایای پنهان زندگی در کابل و در زیر آتش و خاکستر و حملات متعدد انتحاری را روشن بسازد.