افغانستان: مبهم و نامشخص بودنِ آینده ی زنان
۲۴ اسفند (حوت) ۱۳۹۹ – ۱۴ / ۳/ ۲۰۲۱
افغانستان: مبهم و نامشخص بودنِ آینده ی زنان
خورشید صمد و جولی ری
در حالی که تمرکز ایالات متحده و افغانستان بر مذاکرات صلح با طالبان در قطر قرار دارد، قتل سه روزنامه نگار زن در جلال آباد طی هفته گذشته حاکی از حجم بالای مخاطرات برای کسانی است که گرچه در پشت میز تصمیم گیری برای آینده ی این کشور حضور ندارند اما حق مسلم و منافع مشخصی در نتیجه ی نشست های صلح دارند -زنان افغانستان-.
از بسیاری جهات، زنان امروزهِ افغانستان نسبت به زنان یک دهه قبل کمتر به آینده خود امیدوار هستند. درحالی که زنان افغان در آن زمان درزمینه ی حقوق مدنی و آموزش-پرورش دستاوردهای قابل توجهی داشتند، اما می توان گفت در سال ۲۰۱۹، امتیازِ آنها برای نقطه ای که زندگی خود را در پنج سال آینده می بینند بیش از سه امتیاز کمتر از ۱۰ سال قبل بوده است -ایستادن در رتبه ۲٫۳ در مقیاس صفر تا ۱۰، لازم به ذکر است که قرار گرفتن در امتیاز ۱۰ بهترین زندگی ممکن است-.
همچنین، مردان نیز نسبت به یک دهه قبل به آینده خوش بین نیستند -و این موضوع تاکیدی بر وجودِ احساسی از ناامنی و عدم اطمینانی است که درمیان همه افغان ها، بدون در نظر گرفتن جنسیت وجود دارد. خط سیر برای مردان طی یک دهه گذشته مسیری مشابه زنان را طی کرده و حتی آنها (مردان) در چندین نقطه از این مسیر کمتر خوشبین بوده اند.
برخی مواردِ مرتبط با از دست رفتنِ امیدهای زنان افغان ممکن است به این واقعیت برگردد که تعداد کمتری از زنان احساس می کنند بر آینده خود کنترل و تسلط دارند. در سال ۲۰۱۹ کمتر از نیمی از زنان افغان (نسبت به سال ۲۰۰۸) از آن آزادی که باید در انتخاب زندگی خود داشته باشند رضایت داشتند. بدین ترتیب مشاهده می کنید که، ۳۱ درصد از زنان افغان از زندگی خود در سال ۲۰۱۹ رضایت داشتند، در حالی که یک دهه پیشتر ۶۶ درصد از زنان افغان از زندگی خود رضایت داشتند.
زنان افغان علاوه بر اینکه از آزادیشان در انتخاب کارهایی که در زندگی خود انجام می دهند کمتراز مردان احساس رضایت می کنند، بلکه همچنین نسبت به یک دهه قبل نیز کمتر احساس می کنند که با احترام با آنها رفتار می شود. پایین ترین میزان ثبت شده یعنی ۴۲ درصد از زنان افغان اظهار داشته اند که در سال ۲۰۱۹ با آنها با احترام رفتار شده است، این میزان در مقایسه با ۶۴ درصد از زنان در سال ۲۰۰۸ قرار می گیرد.
مخلص کلام
در نهایت می توان گفت مواردی چون تداومِ خشونت و ناامنی، همراه با ناامنی غذایی و کاهش فرصت های اقتصادی، در از دست دادن ایمان و باورِ مردم افغانستان به آینده کشور خود سهیم بوده اند. زنان افغان با وجود دستاوردهایی که داشته اند همچنان فرصت های شغلی کمتری نسبت به مردان داشته و بیشتر زنان افغانستان تنها تحصیلات ابتدایی دارند. این محدودیت ها همچنان زنان افغانستان را در موقعیت آسیب پذیرترین قشر جامعه خود قرار داده است.
در حالی که دولت ایالات متحده و طالبان در حال مذاکراتی پیرامونِ صلح افغانستان هستند، آینده ی موضوعاتی چون برابری جنسیتی و حقوق زنان در این کشور همچنان سر به مهر و سوال برانگیز باقی مانده است. گرچه پس از چهار دهه جنگ و آشفتگی اجتماعی، نیاز به صلح و امنیت در افغانستان برای همه افغان ها مهمترین مطالبه است، اما باید توجه داشت که منافع زنان این کشور نیز باید در مذاکرات صلح مورد توجه و اهمیت قرار گیرد.